apologo de Sokrato: la tri kribrioj

LA TRI KRIBRILOJ

Iam, viro venis trovi la filozofon Sokrato kaj diras al li :
- Aŭskultu, Sokrato, necesas ke mi rakontu al vi, kiel via amiko kondutis.
- Mi tuj haltigas vin, respondis Sokrato. Ĉu vi pensis pasigi tion, kion vi havas por diri al mi, tra la tri kribriloj ?

Kaj, kiel la viro perplekse rigardis lin, li aldonis :
- Jes, antaŭ ol paroli, necesas ĉiam pasigi tion, kion oni havas por diri, tra la tri kribriloj. Ni iom vidu ! La unua kribrilo estas tiu de la vero. Ĉu vi kontrolis, ke tio, kion vi havas por diri al mi, estas perfekte ĝusta ?
- Ne, mi aŭdis rakonti tion kaj…
- Bone ! Sed mi supozas, ke vi almenaŭ pasigis ĝin tra la dua kribrilo, kiu estas tiu de la boneco. Ĉu tio, kion vi deziras rakonti al mi, almenaŭ estas io bona ?

La viro hezitis kaj respondis :
- Bedaŭrinde ne io bona, male…

- Hm ! diris la filozofo. Ni vidu tamen la trian kribrilon. Ĉu estas utila rakonti al mi tion, kion vi deziras diri al mi ?

- Utila ne ĝuste…
- Tiam, ni ne plu parolu pri ĝi ! diris Sokrato. Se tio, kion vi havas por diri al mi, ne estas vera, nek bona, nek utila, mi preferas ignori ĝin. Kaj al vi, mi konsilas eĉ forgesi ĝin…
Apologo atribuita al la greka filozofo Sokrato